Białka wiążące insulinopodobnego czynnika wzrostu (IGF) pochodzące z komórek Granulosa hamują działanie hormonalne IGF-I. Dowody pochodzą z użycia obciętego analogu IGF-I.

Coraz więcej informacji sugeruje, że białka wiążące insulinopodobny czynnik wzrostu (ang. Insulin-like growth factor, IGF) mogą służyć jako antigonadotropiny na poziomie jajnika. Celem niniejszego komunikatu jest ocena funkcjonalnej roli endogennych IGFBP pochodzących z komórek ziarnistych poprzez wykorzystanie unikalnych właściwości des (1-3) IGF-I, naturalnie występującego analogu IGF-I, charakteryzującego się słabym ligandem. IGFBP, ale nie receptorów IGF typu I. Biorąc pod uwagę okoliczności pełne IGFBP, des (1-3) IGF-I okazały się silniejsze (10-krotnie) niż jego nienaruszony odpowiednik w promowaniu stymulowanej przez folikulotropinę (FSH) akumulacji progesteronu przez hodowane komórki ziarniste szczura. Przeciwnie, des (1-3) IGF-I okazało się praktycznie równoważne z niezmodyfikowaną zasadą w warunkach zubożenia IGFBP. Podsumowując, odkrycia te są zgodne z pojęciem i że widocznie zwiększona siła des (1-3) IGF-I (w warunkach pełnej ekspresji IGFBP) wynika z jego zmniejszonego powinowactwa do endogennie generowanych IGFBP i komórek szczurzej ziarnistej pochodne IGFBP są hamujące działanie hormonalne IGF (a zatem nieuchronnie na gonadotropinę). Odpowiednio, zgłoszona zdolność gonadotropin do osłabienia uwalniania IGFBP przez komórki ziarniste można zaprojektować w celu zwiększenia biodostępności endogennie wytwarzanych IGF w najlepszym interesie steroidogenezy jajników.
[hasła pokrewne: krótkie wędzidełko napletka, lewatywa jako kara, kreatynina egfr ]